Time flies!

Alweer een tijdje voorbij sinds mijn laatste blog. De tijd vliegt! En we merken het zelf ook af en toe. Dan zeggen we weer tegen elkaar. Wow we zitten hier al zoveel weken. Soms ook goed om daar even bij stil te staan om te zorgen dat we maximaal genieten van onze tijd hier en vooral ook alle dingen doen en zien die we willen zien. Gelukkig zijn we daar ook al een beetje mee bezig. Het moeilijke alleen is dat met datums hier vrij weinig vast staat. We weten nu eindelijk dat we de laatste 2 weken van april een vakantie hebben. Dus daarin willen we een trip naar het Kruger National park plannen en misschien daarbij door naar Durban(Een stad aan de oost kust bekend om het surfen). Maar hier zijn we nog mee bezig. Ook met onze eind vakantie proberen we wat te regelen. Het is alleen heel moeilijk. Het hangt namelijk af of we onze tentamens in 1x halen en de datums van deze tentamens. Daar hebben we dus geen idee van. En de leraren ook niet naar mijn idee.. Handig! :P

Verder gaat het leven op de UNI zijn gangetje. Ik krijg mijn vaste ritme en de lessen, opdrachten en tussentijdse testen beginnen vorm te krijgen. Dit zorgt er eigenlijk alleen maar voor dat de tijd sneller gaat. Dan zit je weer met ‘volgende week die toets’. En binnen no time zit je die toets te schrijven. Op de campus voel ik me trouwens echt alsof ik op een jongeren camping zit. Je loopt rond op je slippers. Met een toilet rol naar de wc lopen, en verbergen heeft geen zin, iedereen ziet het en weet die wc de komende 15 minuten te mijden. Verder is er overal muziek en altijd(echt altijd). Daarnaast delen we met 12 man(zoveel wonen er per verdieping in ons blok) 2 wc’s, 2 douches en 4 kookplaten, dat zorgt nogal is voor een opstopping. Oftewel als je net te laat bent kun je niet om 18:00 uur eten maar om 20:30! Tja studentenleven hè.

Verder mijn eerste ervaring gehad met een Zuid-Afrikaans ziekenhuis. Vraag me niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen maar ik wordt op een ochtend wakker en ik kan me gewoon niet bewegen van de pijn in mijn rug. Maar echte pijn waardoor ik soms gewoon door mijn benen zak. Oei, niet goed! Dus na 2 dagen toch maar naar het ziekenhuis dan. Dus na wat rondgebeld te hebben word ik naar het ziekenhuis gebracht. Half strompelend loop ik de kamer binnen en het eerste wat me opvalt is een bepaald kleuren systeem voor patiënten. Die gaat als volgt:
Rood -->Levensbedreigend
Oranje --> Bijna levensbedreigend
Geel --> Huis tuin en keuken wond
Groen --> Komt erop neer dat je een aansteller bent
Blauw --> Dood (waarom ze hier een aparte code voor hebben is me nog niet helemaal duidelijk en stelt me ook niet heel erg gerust)
Ik word een kamer ingeleid en terwijl een mevrouw bezig is mijn temperatuur en bloeddruk op te meten krijg ik te horen dat het 3000 tot 7000 rand gaat kosten (200-500 euro) voor een consult. Ik denk dat ik iets geroepen heb van ‘dikke lul 3 bier’ en wegwezen. Gelukkig kon dat als ik even een formuliertje wilde invullen dat ik me niet bedreigd voelde, bedreigd door een dokter? Waarmee? Zijn thermometer? Om nou voor wat rugklachten zoveel geld neer te tellen leek me wat overdreven, maar wel een Zuid-Afrikaans ziekenhuis van binnen gezien.(hopelijk de eerste en laatste keer).

Ook heb ik in de tussentijd mijn eerste Afrikaan uit het zwembad gered. Ik dacht dat ze hier overdreven met hun angst voor water en het echt niet kunnen zwemmen. Nou niet dus! Op een zaterdagmorgen springt er een Afrikaan in het zwembad met al zijn kleren nog aan. Hij zal het wel warm hebben gehad denk ik. Maar aan zijn gespartel te zien als hij boven komt vindt hij het toch niet heel fijn. De badmeester reageert maar die is niet vooruit te branden, in dat tempo verzuipt de man nog steeds. Dus voordat de man verdrinkt spring ik in het water en haal hem eruit. Heb ik die diploma’s ook maar is een keer gebruikt. De man blijft me de rest van de training die ik doe aanstaren en ik betrap ook de badmeester op een flinke staar partij. Zo raar was dat nou ook weer niet toch? Of zouden ze nog nooit iemand gezien hebben die fatsoenlijk kan zwemmen?

Tot zover de avonturen ditmaal!

X Milo