Het is begonnen!

Daar zijn we dan! Eerste 2 dagen zijn al om en we zitten in dag 3. Er is al zoveel gebeurt dat het bijna teveel is om te schijven. Wat een cultuur en omgeving hier. Alle mensen die we tot nu toe ontmoet hebben zijn ongekend aardig en willen zoveel over je weten en leren. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Verder vinden ze het ontzettend leuk dat wij Zuid-Afrikaans kunnen verstaan en willen ons ook graag Afrikaans leren. Gaaaaf! Even een kort verslag van de afgelopen 2 dagen.

Dag 1.
Aankomst op de universiteit, waar net de inschrijving voor alle nieuwe studenten in volle gang is. Damn wat een drukte! Duizenden studenten in de rij om zich in te schrijven en zoals ons is verteld staan ze er de hele dag van ’s morgens tot ’s avonds! We worden opgevangen door Lebou(geen idee hoe je dat schrijft) en Venessa. Zij geven ons de eerste introductie en een korte rondleiding. Hierna worden we naar een gastgezin gebracht. Onze accomodaties op de campus zijn namelijk nog niet klaar. Hier zullen we maandag pas in kunnen. De accomodatie is gloed nieuw en de meubels komen vrijdag pas. Gelukkig snappen ze dat we wel wat rust kunnen gebruiken. Ik ben bekaf en maakt niet uit waar ik kan liggen ik val in slaap! Kortom de rest van de dag niet veel gedaan.Wel het gastgezin leren kennen. Hele aardig Afrikaanse mensen die ons heel vrolijk ontvangen. Het fijne aan dit gastgezin is dat ze ook voor al ons eten zorgen, kortom wij als luie studenten hoeven nog niks te doen! Als laatste van vandaag nog even naar de supermarkt geweest. Maar hoe anders is dat, een voorbeeld: we kwamen een geld transport tegen. Gewoon een gepantserde wagen net als in Nederland. Maar anders is dat er 3 tot de tanden toe bewapende mannen uitstappen en een pad vrij maken tussen alle mensen door. En met tot de tanden bedoel ik ook tot de tanden. Handgranaat, kapmes en niet te vergeten een aanvalsgeweer om de nek. Toch grappig om te zien. Na 1 uur half verdwaald te zijn geweest in de belachelijk grote supermarkt hadden we het wel gezien, tijd om naar ons gastgezin toe te gaan en te gaan eten. Terwijl we willen gaan afrekenen komt er ineens een immens lawaai en dat blijft aanhouden, zo hard dat Kevin en ik elkaar nauwelijks kunnen verstaan. “wat is dit nu?” We lopen richting de uitgang en zien wat het is, een storm waar je als Nederlander bang van wordt. KNMI code paars zegmaar. Windstoten die je omver blazen, regen waardoor je binnen 1 seconde tot op je onderbroek nat bent en hele heftige onweer. Mooi om te zien. Wat vooral ook mooi is is de dappere supermarkt bezoeker die met een volle winkelkar naar zijn auto sprint en probeert alles droog te houden. Hij faalt keihard en door een gat in het asfalt dat volledig is opgeslokt door het water gaat meneer bijna met volle winkelkar op zijn gezicht. Gelukkig weet hij zich nog half op te vangen en valt de schade mee. 2 gesneuvelde melk pakken luid het oordeel. Na te wachten tot de storm een beetje is gaan liggen gaan we naar huis. Zoo weer wat meegemaakt denken we, terwijl we over ons modderpaadje naar huis glijen. Op naar de volgende dag!

P.s. Ik heb wat gepraat met het gast gezin en zij vonden het maar koud vandaag(even ter verduidelijking het was makkelijk 30 graden). Dus hebben ze maar even 3(!) dekens over mn bed heen gelegd. Vriendelijk bedankt, maar doe mij alleen die dunste maar. Slapen en zweten maar dus!

Dag 2.
Om 10 uur worden we opgehaald door iemand van de universiteit. We komen aan op de universiteit en het lijkt net alsof de rijen van gisteren nog groter zijn geworden! Wat een mensen ja, en dat gaat allemaal naar deze school.. Jesus. We zouden vandaag eigenlijk onze inschrijving regelen, maar omdat Venessa ziek is gaan we dit maandag doen. In plaats van de inschrijving gaan we op de foto met de directrice en krijgen we zelfs 2(!) rondleidingen. Want ja 1 is niet genoeg natuurlijk. En ze krijgen nog gelijk ook. Ik dacht gisteren na de korte rondleiding “dit is nog wel te doen”. Maar nu we deze 2 gehad hebben en eigenlijk nog niet alles gezien hebben komt er maar 1 zin op in mijn hoofd “belachelijk groot”. Ik zeg dit ook meerdere malen tegen onze gids (Terence). Terence lacht en zegt dat er een eindje verderop een universiteit is die nog veel groter is en dit maar een van de kleinere is. Ik dacht dat hij een grap maakte dus ik begin te lachen. Maar na 2 seconde lachen besef ik dat hij serieus is.. Wow! Om even een idee te geven. We zijn naar onze accomodatie gelopen waar we vanaf maandag zullen verblijven. Als je in een rechte lijn vanuit onze accomodatie naar de universiteit loopt ben je minimaal 15-30 minuten onderweg. En dan ben je pas bij de ingang! Stel je moet helemaal aan de andere kant zijn, dan ben je nogmaals 15 minuten onderweg. En stel je wil naar de sportvelden en het stadion wat aan de overkant van de straat ligt tel daar dan nog maar even minimaal 15 minuten bovenop. Oftewel als ik vanaf onze accomodatie naar het stadion wil kan ik rustig 45 minuten tot 1 uur onderweg zijn. Beweging ga ik in ieders geval zat krijgen hier. Voel me net iemand die elke dag uren moet lopen om net dat beetje water te halen. Oftewel de perfecte inburgering. Nee geintje natuurlijk. Na dit verschillende rondleidingen zijn we flink afgemat en willen we gewoon naar ons gastgezin lopen. Maar ze zijn zo beschermend over ons dat er per se iemand ons thuis gaat brengen. En we kunnen er niks tegenin brengen. Grappig feitje is dat Lebou(wij noemen hem chauf) ons onderweg wat zulu/sutu probeert te leren. En terwijl hij daarmee bezig is verteld hij over een regel in Zuid-Afrika die ik wel apart vond. In een land met zoveel wilde dieren is het dus verboden om als je in de auto aan het rijden bent te remmen voor wilde dieren die oversteken. Verboden.. Oftewel platrijden en maar zien waar je komt. Ben toch benieuwd wat je doet als er een olifant op de weg staat, plat is je auto denk ik! Snap nu ook hoe het komt dat al die dieren hier bedreigd zijn. Er worden er gewoon 80 per dag plat gereden! Nadat lebou ons thuis heeft afgezet gaan we weer lekker eten en een avond ontspannen. Op een gegeven moment zit ik ’s avonds rond een uurtje of 11 nog buiten en hoor een soort raar gebrul of blaf of roep. “Wat is dit nu dan?” Nieuwsgierig als ik ben ga ik kijken maar kan niet echt iets zien, veel te donker. Want lantaarnpalen zijn overbodige luxe hier. Of af en toe een verdwaalde ergens. Dus ik ga terug naar mn plekje. 5 minuten later hoor ik het weer, maar dichterbij en ik kan een beetje gokken waar het vandaan komt. Ik sluip een beetje naar de poort van ons complex toe en probeer te kijken. Ik denk dat ik iets zie maar het kunnen zoveel dingen zijn. Een uit de kluite gewassen hond bijvoorbeeld. Misschien wil ik wel te graag wilde dieren zien haha. Tot zover het avontuur voor vanavond!

x Milo